Little peace of heaven.....

Met de verwarming op 25 C en met regendruppels op mijn raam, zit ik achter de pc om verslag te doen van mijn laatste Suriname avontuur van 2008!

Als je in Suriname bent moet je natuurlijk wel Brownsberg hebben gezien. En aangezien mijn geld na 4,5 maand uitgaan en tripjes er aardig doorheen was zochten Inge en ik naar de goedkoopste manier om Brownsberg te 'doen'. Dus zonder gids of vooraf geregeld vervoer. Wat natuurlijker veel leuker en avontuurlijker is! Vooraf wel een hangmat plek (tja want we gaan natuurlijk niet luxe in een bed slapen he..) gereserveerd. En van we kregen te horen dat er tussen 13.00 en 14.00 een bus Brownsberg oprijdt. Vervoer tot aan de voet van de berg konden we gewoon regelen in de Saramaccastraat (waar de meeste busje richting binneland vertrekken).
Dus om 08.00 stonden we daar met onze hangmatten en rugtas. We werden natuurlijk meteen van alle kangen belaagd door mensen die ons wel mee wilden nemen. Al snel vonden we een betrouwbaar uitziende man met een degelijk busje die naar Brownsweg zou rijden. Tja en dan begint het lange wachten. Want het busje moet natuurlijk vol zitten wil het vertrekken. Na ruim 4 uur gingen we dan op weg naar Brownsberg. Daar aangekomen stond het busje dat ons de berg op zou rijden al klaar. Eenmaal in het kamp aangekomen was het al 15.00 uur dus hebben we snel onze hangmatten opgehangen en de kortste route naar een waterval genomen die op de plattegrond stond aangegeven. Onderweg lazen we dat je vooraf altijd bij de receptie moet melden als je op pad gaat…woepsie... In het begin voelde we ons niet helemaal op ons gemak in het oerwoud en we liepen erg voorzichtig aangezien er een erg agressieve slang (bushmaster) voorkomt die dodelijk is. En natuurlijk hebben we veel verhalen gehoord zoals dat een bushmaster 4 meter kan springen en meestal aanvalt vanuit een boom. Gelukkig voelde we ons al snel op ons gemak en een met de bush. Na een half uur lopen hoorden we water stromen en zagen we de Koemboeval. Het was meer een stroomversnelling dan een waterval maar zeker de moeite waard.

Terug in het kamp hebben we avondgegeten met een andere groep toeristen en daarna van een heerlijke Djogo (liter Parbobier) genoten. Het werd al snel een heel gezellige avond met de twee franse meiden, onderzoeker Andrew en de jongens van de bar. Leuk gekaart en gesjoeld in een prachtige omgeving. Zo gezellig dat ze op een gegeven moment de fles tequila maar op tafel lieten staan….. tequila + muziek = leuke foto’s :-D
Vooraf hadden we gepland gewoon 1 nachtje te blijven. Maar aangezien we pas om 03.30 ons hangmatje inkropen, en de bus om 10.00 s’ochtends al vertok, besloten we er nog een nachtje achter te plakken. Zou toch wel heel suf zijn om te moeten vertellen dat een paaldansende barjongen het enige ‘wild’ was dat we op Brownsberg gezien hebben…. :-)

De volgende dag zijn we naar de uitkijkpost geweest. Waar we beeldige plaatjes hebben geschoten!! Iets na 3en (als de zon wat minder fel is) zijn we met onze Tjechische hutgenoot op pad gegaan om de grootste waterval, de Ireneval, te bezoeken. Na 20 minuten kwamen we bij de Leoval, die op de route zit van de Ireneval. De eerste waterval die ik ooit heb gezien, erg mooi en indrukwekend!!
Op papier stond dat het ongeveer 1,5 uur lopen was naar de Ireneval en behoorlijk pittig. Nou dat is een understatement! Sommige stukken was echt afzien met veel geklim en geklauter, en dan in zo’n warm vochtig bos… Maar we hadden het tempo er goed in en binnen het uur bereikten we dan eindelijk de Ireneval. WAUW
Helaas werd ons ’I’m one with nature’ gevoel verstoord door de groep lallende dronken Hindoestanen die bij de Ireneval zaten. Gelukkig wel wat foto’s kunnen maken zonder die gasten erop. Heerlijk afkoeling gezocht onder het ijskoude water van de Ireneval, om daarna weer aan de terugweg te beginnen.
Aangekomen op het kamp heerlijk gesmuld van een zelgemaakt prutje van wittebonen en mais. Tja onze hutgenoot was iets beter voorbereid dan wij met ons potje pindakaas en broodjes. Hierna lekker vroeg onze hangmat ingekropen. Die avond pas gemerkt dat het flink kan afkoelen op Brownsberg… bibberend in twee broeken en warme trui…

De een na laatste dag nog heerlijk van de zon genoten aan het zwembad van The Riverclub. Zelfs ingesmeerd met tanoil om op de valreep nog wat bij te kleuren. Aan het einde van de middag dreven er gewoon olieplekken op het water…. Woepsie. Die avond met mijn huisgenootjes uit eten geweest bij DOK 204, en daarna nog een laatste Caipirinha gedronken bij La Caff.
Volgende dag was het dan echt zover…… Ik moet terug naar Nederland L. Snel koffer ingepakt en ontzettend veel spul en kleding achter moeten laten omdat het allemaal niet paste. Bij de douane bleek mijn koffer nog 3,5 kilo te zwaar te zijn. Maar gelukkig hoefde ik niet te betalen….. ja meneer voor deze ene keer… :-D
Met het inchecken bleek dat Inge en ik niet naast elkaar konden zitten. Uiteindelijk zat Inge 3 rijen achter mij aan de andere kant van het vliegtuig…. Ach ja ik vermaakte me wel met het krijsende kind dat naast me zat… L

Eindelijk aangekomen op het station in Leeuwarden meteen overvallen door een hevige regenbui…….. yep I’m back…. Moet ook echt wennen aan het feit dat ik weer een jas en schoenen aanmoet. Dag dag Havaianas, hallo blaren! Maar super leuk dat ik iedereen weer kan opzoeken. En fantastisch dat ik nog geen mug heb gezien! Ook kan ik niet wachten om herinneringen op te halen met mijn Suriname vriendinnetjes die nu al een tijdje op dit continent zitten!!! Deze 4,5 maanden waren onvergetelijk, heb zo ontzettend veel geleerd! Bedankt Switi Sranang!

Lieve mensen nogmaals bedankt voor alle leuke en lieve reacties en mailtjes!! En voor nu…………….. voor de laatste keer………….geniet van de foto’s!!

Dikke kus van Marolinda